KERST 2018, en dat vieren we met 66 man/vrouw op 20 december bij Non Plus Ultra.
Opnieuw in een prachtig versierd Kerstrestaurant, vieren we gezamenlijk Kerst met de Postactieven van Woensdrecht.
Bij binnenkomst word een ieder, na het gebruikelijke handjes schudden en knuffelen, verwelkomd met een glas warme glühwein of jus d'orange, wat een ieder zich goed liet smaken.
Nadat een ieder zijn/haar stoeltje gevonden had aan de feestelijk gedekte tafel, kon het Kerstdiner beginnen, en dit alles onder het genot van Kerstmuziek.
Tijd voor onze voorzitter, die een ieder van harte welkom heette, en ook een aantal nieuwe leden apart verwelkomde. Hierna legde eigenaar Kees uit, wat vanmiddag de gang van zaken was.
Het Kerstdiner werd gestart met een heerlijk divers koud/warm buffet waar voor een ieder wat heerlijks te vinden was.
Dat gold zeer zeker ook voor het hoofdgerecht wat bestond uit vlees en vis wat vergezeld ging met diverse groenten, friet en aardappelkroketten en gebakken aardappel.
En daarna was het toch echt tijd voor het gebruikelijke Kerstverhaal van de voorzitter, wat dit keer een spiegeling was voor een ieder in het normale dagelijkse leven. Voor diegene, die het nog eens wil lezen, zie hieronder.
Na dit alles gingen de lichten uit in het restaurant, en onder het muzikale lied '' Ik wens je een vrolijk kerstfeest" wat een ieder spontaan luid meezong, werd door het personeel het nagerecht opgediend, wat uit heerlijk ijs en rijstepap met warme kersen en slagroom bestond, met daarin een ijsfontein wat altijd weer extra feestelijk is.
En als je dan denkt zo is het wel genoeg, komt nog een kopje koffie/thee met Kerstbonbon zodat alles op zijn plekje kan zakken, voordat een ieder voldaan huiswaarts kan gaan. En zich daar kan voorbereiden op de Kerstdagen thuis in huiselijke kring met familie en dierbaren.
Kortom het was weer een fantastische middag, waarin een ieder er op zijn best uitzag. Mooie kostuums en jurken waren uit de kast getoverd, sieraden voor de dames uit de kluis. Wat zag een ieder er weer top uit.
Bestuur hoopt u volgend Kerstdiner weer te treffen in Non Plus Ultra, hè, was het maar weer zover, ik kan niet wachten.
Ik wens U allen veel kijkplezier met de foto's en het Kerstverhaal van Henk.
Graag tot ziens bij de volgende bijeenkomsten van de Postactieven.
Met vriendelijke groet,
Marian van Bergem.
Verhaal: Het kerstcadeau (Op weg naar Kerstmis 2018, Hein Stufkens)
Ze had de hele ochtend geshopt. Doodmoe was ze geworden van de drukte op straat en in de winkels. Ook het denken over, waarmee ze haar man, haar drie zoons, haar schoondochters en haar acht kleinkinderen, straks onder de kerstboom blij zou kunnen maken, had bakken energie gekost. Maar ze was redelijk tevreden met de inhoud van de twee overvolle tassen, die ze nu neerzette bij een tafeltje in de cafetaria van het warenhuis, waar ze haar laatste inkopen had gedaan.
En ze had honger gekregen. Ze bestelde aan het buffet een kop erwtensoep. Vanwege de naderende Kerst werd er gratis een worst bij geleverd. Ze nam de soep en de worst mee naar een tafeltje en zette die daarop. Maar voordat ze begon te eten, ging ze eerst nog even naar het toilet.
Wanneer ze terugkomt, ziet ze dat een sjofel geklede zwarte man haar soep zit op te lepelen. Ze wordt woedend, maar durft niks te zeggen. Ze denkt trouwens, dat die man haar sowieso niet zou verstaan. Vast weer een van die vele asielzoekers, die de laatste tijd de stad onveilig maken. Ze gaat op een lege stoel tegenover de man zitten en begint demonstratief aan de worst. De zwarte man kijkt haar vriendelijk aan en eet rustig verder van de soep. Als hij klaar is, staat hij op, loopt naar het buffet en komt terug met twee kopjes koffie: één voor hem en één voor haar.
Nu is ze pas echt in de war. Ze wil weggaan en grijpt naar de tassen met kerstcadeaus onder haar stoel, maar... die zijn verdwenen! Ontredderd kijkt ze om zich heen. En dan ziet ze bij een ander tafeltje haar tassen staan. En op dat tafeltje, de inmiddels afgekoelde soep en de worst die zij daar had neergezet, voordat ze naar het toilet ging!
Haar honger is voorbij. Beschaamd staat ze op, loopt naar haar tassen en haalt daar het cadeau uit, dat ze voor een van haar zoons had gekocht: een dure warme wollen sjaal, verpakt in rood kerstpapier met gouden sterretjes. Ze overhandigt het pakje aan de man en zegt: "Ik wens je een gezegende Kerst". Zonder nog om te kijken gaat ze weg. Ze moet nog één boodschap doen.