08.10 uur vertrek vanaf de basis, voor velen was het ouderwets 06.30 uur uit de veren, kan het nog vroeger? Maar de zon schijnt als we vertrekken richting Zeeland en dat maakt veel goed. In Middelburg wordt gestopt bij het hagelnieuwe hotel van “Van der Valk” voor de koffie en een Zeeuwse bolus. Daarna richting Zoutelande waar de rondleiding begint. Het is dan al koud en guur aan het worden. Na het opsplitsen van de groep werd de tour op twee plaatsen op Walcheren bekeken en de uitleg aangehoord. Zij die WO II bewust hebben meegemaakt voelen aan wat er daar is gebeurd, net zo als mensen die in hun leven iets buitensporigs hebben ervaren. Tenminste zo heb ik het beleefd. Als 10 jarig jongetje wonende in Rotterdam met banden in Zeeland werd daar door vader en moeder over gesproken. Dat de verdediging van de kust bij Walcheren vol stond met bunkers, gebouwd door Nederlandse mensen die op Walcheren woonden. Het is ze vergeven, want men moest toch eten en het weerhield de bezetter ervan om je naar Duitsland te sturen, want de werkkrachten waren hier hard nodig.
Ook de rondleiders, drie heren van der Weel, spraken er zo over. Dat was nodig om de sfeer uit die tijd te proeven en dat is bij mij gelukt. Het zien van betonconstructies met muren van twee meter dik evenals de daken, toont hoe veilig de Duitse soldaten er zaten. Aan alles werd bij de bouw gedacht, ik noem er één, ervaringen opgedaan in WO I zoals het gebruik van gassen, is met een eenvoudig, maar afdoend systeem opgelost door overdruk in de bunker te brengen waardoor er geen vervuilde lucht binnen kon komen. Als zodanig is het nooit in werking getreden. Twee van de bunkers, in Zoutelande, zijn ingericht als museum waar allerlei spullen liggen die in al de bunkers zijn gevonden, gebruiksvoorwerpen, pistolen, medisch gereedschap, een telefooncentrale, een radio, zend- en ontvangapparatuur noem maar op. Er is een manschappenverblijf nagebouwd met zoveel mogelijk authentieke huisraad. De verhalen die de rondleiders vertelden waren informatief maar ook boeiend.
Alle bunkers behoorden tot de” Atlantikwall” Deze wall loopt van Noorwegen tot aan de Franse kustplaats Biaritz. Om het achterland te beschermen staan overal op het eiland bunkers in de akkers en bouwlanden, gelegen aan een kilometerslange tankgracht. Men noemde dit het Landfront. Momenteel is deze gracht een belangrijk onderdeel m.b.t. de waterhuishouding op het eiland. Halverwege de dag hebben we “de blauwe hap” genuttigd in de Marine Kazerne te Vlissingen, welke uitstekend bevallen is.
Om 16.00 uur zijn we, lichtelijk onderkoeld, naar Woensdrecht vertrokken zodat we om 17.00 uur weer op de basis waren. Het was veel loop en sta werk deze dag maar we hadden het niet willen missen.